Amsterdam City Swim 2018

Dat vroeg ik me af toen ik mijn zoveelste baan trok en mijn lijf tegen me zei: "Ga er toch uit! Nu!"Oke, ik ga met de billen bloot: juist in dat lijf ontspringt mijn motivatie voor de #ACS2018. Ik wil het uitdagen en de grenzen van zijn vermogen ontdekken. Ik wil een paar demonen bezweren: die van nu, de nakende ouderdom. En die van toen, het fysieke minderwaardigheidsgevoel dat ooit is ontstaan door onjuiste conclusies in relatie tot belangrijke mannen om mij heen: vader, oudere broer, gymleraar. Misschien ook die van van het kind dat doodsbang was voor schoolzwemmen en pas op z'n 12de een zwemdiploma haalde. Verder het once-in-a-livetime- gevoel van de gebeurtenis: met vele anderen de grachten van onze hoofdstad van binnenuit ervaren. En ten slotte het goede doel: laat mijn nog gezonde lijf maar werken voor wat anderen door het noodlot niet meer kunnen, en hen zo een steun in de rug geven.

Een weekje op Rhodos, in een resort met buitenzwembad. Een uitstekende gelegenheid om te trainen. Vanmiddag anderhalf uur achter elkaar. Dat staat gelijk aan 2700 meter, want ik kan 6 banen van 25 meter in 5 minuten. Geen pijntje of niks niet. Conditioneel blijk ik geen enkel beletsel te hebben. Maar dan de temperatuur! Ik werd behoorlijk koud. Dat was echt minder leuk. Ik was maar net uit het water toen bleek hoe dat  was. Nooit meegemaakt. Een en al klappertand. En huilen. Kennelijk een lichamelijk reflex om warm te worden. Het was bepaald geen feest. Na een uurtje in de zon was het weer normaal. Dus ik leer uit deze middag dat niet de conditie of spieren, maar de kou mijn grootste uitdaging, ja bedreiging vormt. Bij navraag aan de manager van het zwembad bleek de watertemperatuur 20-21 C te zijn. En de Amsterdamse gracht is in september 18-19 C. Dus dat wordt spannend.

Op 19 april heb ik me ingeschreven in wave 3 van de #ACS2018 op 9 september a.s.. Het leek me een fijne uitdaging aan mezelf, en met een opbrengst voor een goed doel: bestrijding van ALS. Eerst heb ik wel gecheckt of ik het qua conditie aankan om 2018 meter achter elkaar te kunnen zwemmen. Eigenlijk had ik geen idee. Toen ik in het diepe van Zwembad Valkenhuizen plonsde om dat uit te zoeken begon m'n geest na 12 baantjes al te piepen. Maar ik kwam tot m'n verrassing vrij gemakkelijk tot 50 banen ofwel 1250 meter. De keer erop waren dat er al 70. En vandaag pakte ik in 75 minuten 90 banen, dat is ruim 2250 meter: nu al ruim de benodigde afstand! Dat moet dus wel gaan lukken op 9 september. Maar de omstandigheden zijn dan wel anders en zwaarder: in een wetsuit, met 3000 anderen, in onbekend grachtenwater van een graad of 18 C (als het meezit). Hopelijk met goed weer. Ik ga dus gewoon door met trainen op zo veel als mogelijk die omstandig...